Październik w słowach: motywacja

Chciałabym móc powiedzieć, że wstałam dziś rano (tak jak planowałam) i zrobiłam leciutkie poranne bieganko. Chciałabym, ale kurcze no, nie mogę. Bo kiedy pada i wieje, o wiele łatwiej jest powiedzieć "Pierniczę, na taką pogodę, to ja nie idę, pobiegam po obiedzie".
Tak właśnie zrobiłam. wiedząc, że na szczęście po obiedzie na 100% będę miała czas i rzeczywiście pobiegam. Rano nie czułam się zmotywowana, trudno.

źródło: Pinterest

Jeśli mam być szczera, to temat motywacji dość często powraca, kiedy myślę o bieganiu. Właśnie dlatego, że jeśli nie biega się dla super ekstra wyników, nigdy nic się nie wygrywa i z nikim się nie ściga, to dość łatwo odpuścić. A jeszcze łatwiej to przychodzi, kiedy już osiągnęło się wszystkie możliwe cele na dany sezon i tak naprawdę potrzebuje się odpoczynku, a nie reżimu treningów i stawianych sobie wymagań. Ja na przykład jestem właśnie na tym etapie. Myślę, że są chwile, kiedy po prostu trzeba pozwolić sobie odpuścić, dać chwilę wytchnienia bez celów i umacniania swojej motywacji. I one wcale nie oznaczają, że coś się przestało kochać, albo to coś nie jest super ekstra pasją!

Ale czy taki stan może trwać przez dłuższy czas? Absolutnie nie!

Bla bla bla. Nie marudzić, tylko biegać!

Motywacja jest spoko. Miło jest mieć ochotę na realizowanie przygotowań do celu, ale sama motywacja nie wystarcza. No i czasem jej brakuje. Dlatego jest taka genialna metoda, nazywa się "podjęcie decyzji". Jeśli jest się zdecydowanym, że zamierza się coś zrobić, to bez względu na obecność motywacji, realizuje się cel. Tak? Tak.

Dlatego tutaj właśnie zakończę. Namieszałam, popisałam, co mi do głowy przyszło, ale wszystko sprowadza się do jednego. Kończę, publikuję notkę, ubieram się i idę na deszcz.
Nie ma, że zimno i mokro.